پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر برنامه بهبود بخشی ارتباط بر رضایت زناشویی زوجین هر دو شاغل صورت گرفته است. برنامه بهبود بخشی ارتباط یک برنامه آ موزشی است که به وسیله آموزش مهارت های خا ص به زوجین کمک می کند تا مشکلات خود را حل کنند. جامعه پژوهش شامل آن دسته از کارکنان ادارات آموزش و پرورش و بهداشت شهرستان شاهرود می باشد که همسر آنها نیز شاغل است. نمونه پژوهش شامل 24 زوج است که ازبین زوجینی که حاضربه شرکت در مطالعه شدند به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار پژوهش عبارت است از پرسش نامه رضایت زناشویی فرم تجدید نظر شده (MSI-R) که توسط اشنایدر ساخته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه براستفاده از روشهای آمار توصیفی از آزمون تحلیل واریانس کرت های تقسیم شده استفاده شده است. تحلیل داده ها نشان می دهد که برنامه بهبود بخشی ارتباط به طور معنی داری رضایت زناشویی کلی و همه ابعاد آن را بهبود بخشیده است.